Το δεύτερο μέρος των άγνωστων δρόμων του οίνου στην Ιταλία, μετακομίζει και βρίσκει σπίτι που αλλού, στο blog της https://cavacava.gr/.
Έχουμε αφήσει πίσω μας τον βορρά της Ιταλίας για λίγο και περνάμε στην κεντρική Ιταλία, δίνοντας έμφαση στα κρασιά της Τοσκάνης, που λατρεύουν οι περισσότεροι Έλληνες winelovers, αλλά και σε άλλες περιοχές όπου ανακαλύψαμε μαργαριτάρια.
Ας συνεχίσουμε λοιπόν αυτό το γοητευτικό ταξίδι, στους άγνωστους δρόμους του οίνου της Ιταλίας.

Sotirio 2016 – 100% Sangiovese – Παραγωγός “PoderNuovo a Pallazone”
Το οινοποιείο, έχει ιδρυθεί από το τρισέγγονο του ιδρυτή της οικογένειας Sotirio Bulgari, τον Giovanni. Με την ετικέτα αυτή ο Giovanni, θέλησε να τιμήσει τον προ-προπάππου του.
Πρόκειται για ένα μονοποικιλιακό Sangiovese, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι το grand cru του κτήματος και αντικατοπτρίζει τους έντονους δεσμούς μεταξύ της γης και των ανθρώπων, που εργάζονται στον αμπελώνα και το αμπέλι

Στην μύτη, αρχικά νότες μαρμελάδας κεράσι, ποτ πουρί αποξηραμένων λουλουδιών, καπνός πίπας, γαρύφαλλο. Στο στόμα είναι ξηρό, ζεστό, μαλακό, με κομψές τανίνες, ελαφρώς αλμυρό, γεμάτο σώμα και ισορροπημένο. Ένα αρμονικό SanGiovese με μεγάλη δυνατότητα παλαίωσης.
Ένα κρασί με Ελληνικό χρώμα. Τρέχουσα σοδειά 2020

FELIX 2017 – 100% Sangiovese – Παραγωγός Tenuta Mondiani
Το Felix θα μπορούσε να ήταν ένα υπέροχο Chianti Classico, όμως ο παραγωγός για διάφορους λόγους, προτίμησε να υποβαθμίσει το κρασί του και να μην έχει καμία ένδειξη ονομασίας προέλευσης. Παραμένει στο βαρέλι από 8 έως 12 μήνες και μετέπειτα 10 μήνες στην φιάλη.

Η μύτη έχει έντονη, σχεδόν ρουστίκ, φρουτώδη γεύση κερασιού και δαμάσκηνου, νύξεις με αποχρώσεις δέρματος και καπνού την εμπλουτίζουν ακόμη περισσότερο. Στο στόμα, ισχυρές αλλά καλοδουλεμένες τανίνες, η αλμυρή επίγευση είναι το σήμα κατατεθέν του, καθιστώντας το ένα κρασί που επιζητά φαγητό.
Ένα αντικομφορμιστικό Κιάντι. Τρέχουσα σοδειά 2020

Μένουμε στο Κιάντι, αλλά αυτή την φορά για να δοκιμάσουμε

Chianti Classico DOCG 2018 – 95% Sangiovese 5% Canaiolo – Παραγωγός Tenuta Cappellina
Μέχρι πριν λίγους μήνες, δεν είχα δοκιμάσει καμία ετικέτα του, σήμερα έχω γίνει φαν της συγκεκριμένης ετικέτας αλλά και της Riserva. Υπέροχη μύτη από ώριμα κόκκινα φρούτα, βότανα, και γλυκά μπαχάρια. Στο στόμα κυριαρχεί η αρμονία, εκφραστικό με καλοδουλεμένες τανίνες και μια μακριά επίγευση. Πολύ καλή σχέση ποιότητας τιμής.
Ένα πραγματικό Κιάντι ! Τρέχουσα σοδειά 2018 από το τέλος του μήνα θα βρίσκεται στα ράφια της cavacava.

Αφήνουμε το Κιάντι, για να πάμε στο οινοποιείο της Barbera Peposo Pesciolini, που βρίσκεται κοντά στο αρχαίο χωριό Ghizzano, από το οποίο πήρε και το όνομα του. Το χωριό ιδρύθηκε από την οικογένεια της Ginevra το 1370. H πιο αντιπροσωπευτική ετικέτα του ιστορικού οινοποιείου, είναι η ετικέτα “Veneroso”, η οποία γεννήθηκε μια αξιομνημόνευτη χρονιά, το 1985. Είναι το έτος που μετακόμισα στη Φλωρεντία, ίσως γι’ αυτόν τον λόγο, είναι και το κρασί που λατρεύω περισσότερο, από ολόκληρη την σειρά του οινοποιείου.

Veneroso 2016 – Sangiovese 70%, Cabernet Sauvignon 30% – Παραγωγός Tenuta di Ghizzano

Η χρονιά του 2016, θεωρείται από τις καλύτερες για τον 21° αιώνα. Είναι γεμάτο ενέργεια στη μύτη, πανδαιμόνιο από κεράσια και μαρμελάδα από βατόμουρα, εν συνεχεία νύξεις από άγρια ​​μέντα, γλυκά μπαχαρικά, σοκολάτα, καπνό και μερικές ορυκτές νότες. Στο στόμα είναι ακόμα φρέσκο, έχει εξαιρετική οξύτητα, μεταξένιες τανίνες με αρκετά εκτεταμένο ορυκτώδες φινίρισμα.
Ενθουσιασμένος και ερωτευμένος!!!
Τρέχουσα σοδειά 2019

il Ghizzano 2018, 95% Sangiovese – 5% Merlot – Παραγωγός Tenuta di Ghizzano
Από το ίδιο οινοποιείο, δε θα μπορούσα να μην αναφέρω μετά το ενθουσιώδες Veneroso, ένα από τα καλύτερα κρασιά που έχω πιει κάτω των 15€, που θα έκανε πολλές ελληνικές ετικέτες άνω των 20€ να κοκκινίσουν.

Αναφέρεται ως το κρασί που συστήνει το οινοποιείο, σε winebars, κάβες και εστιατόρια σε όλο τον κόσμο. Δεν γνωρίζει τι σημαίνει βαρέλι, παραμένει 8 μήνες σε τσιμεντένια δεξαμενή και μετά φιάλη.
Μύτη από ζουμερά φρούτα, έπονται τα βότανα και τα ανατολίτικα μπαχαρικά. Η γουλιά είναι φρέσκια σαν μετάξι με μαλακές τανίνες, κλείνει με ένα φρουτώδες τελείωμα, ζωγραφίζοντας ένα χαμόγελο στα χείλη.
Άγιο Sangiovese! Τρέχουσα σοδειά 2020.
Με βαριά καρδιά αφήνουμε την Τοσκάνη (θα επιστρέψουμε για να πάμε Μονταλτσίνο) και περνάμε στην Ούμπρια.

Rosso Montefalco Riserva DOC 2016 – Παραγωγός Milziade
Antanο 65% Sangiovese, 15% Sagrantino, 15% Merlot, 5% Cabernet
Το οινοποιείο Milziade Antano, ξέρει πώς να συνδυάζει αριστοτεχνικά, την εδαφική έκφραση με την αριστοκρατική και αυστηρή πολυπλοκότητα που χαρακτηρίζει τις μεγάλες ετικέτες. Προέρχεται από το μεγάλο πάθος της οικογένειας Antano, για τον αμπελώνα και τη γη τους.

Για τον χαρακτηρισμό της ετικέτας, θα χρησιμοποιήσω εκ νέου ότι είχα γράψει προ τετραετίας, όταν δοκίμασα για πρώτη φορά την ετικέτα.
Συμπαγές και εξουσιαστικό (στο στόμα), ελκυστικό και πολύπλοκο (στην μύτη), ένα κρασί που σε μαγεύει.
Τρέχουσα σοδειά 2019
Από την πανέμορφη Ούμπρια του δυναμικού Sagrantino, περνάμε στο Αμπρούτσο για να δοκιμάσουμε ένα εξαιρετικό λευκό, που παλαιώνει υπέροχα.

‘Bianchi Grilli per la Testa’ 2013 – 100% Pecorino – Παραγωγός Torre dei Beati
Το Pecorino “Bianchi Grilli per la Testa” από το οινοποιείο Torre dei Beati, είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες εκδοχές, αυτής της αρχαίας γηγενούς ποικιλίας σταφυλιών από το Abruzzο, που ανακαλύφθηκε εκ νέου μόλις τις τελευταίες δεκαετίες, μετά από μια μακρά περίοδο παραμέλησης.

Ακόμη να το βάλετε στην Wish List; Τρέχουσα σοδειά 2021

Από το Αμπρούτσο πάμε στις Μάρκε, στην πατρίδα του Verdicchio και αρχίζουμε με ένα υπέροχο αφρώδες!!
68 Line Selection Mirizzi – 100% Verdicchio – Παραγωγός Montecappone
Το 1968. ήταν μια σημαντική ημερομηνία για την οικογένεια Bomprezzi/Mirizzi, γιατί αγόρασαν τους αμπελώνες στο Jesi και άρχισαν να παράγουν ποιοτικά κρασιά.

Δώστε μου μια ντουζίνα.

Συνεχίζουμε με Verdicchio, αυτήν τη φορά με το υπέροχο

Vigneto di Tobia 2020 Verdicchio dei Castelli di Jesi DOC Superiore – Παραγωγός Col di Corte
που με μάγεψε από την πρώτη γουλιά. Δύσκολη χρονιά το 2020, λόγω των προβλημάτων της Covid-19. Ξηρή άνοιξη, ζεστό και ξηρό καλοκαίρι.

Ένα πολύ καλό κρασί με μεγάλες προοπτικές παλαίωσης και με μια υπέροχη τιμή.
Τρέχουσα σοδειά 2021

Αποχαιρετούμε τις Μάρκε, με ακόμη ένα Verdicchio, το οποίο μόλις κυκλοφόρησε βραβεύτηκε με τα 3 ποτήρια από το Gambero Rosso.

Franz 2019 – Castelli di Jesi Verdicchio Riserva Classico DOCG – Παραγωγός Tenuta di Fra’
Η αρχική μου σκέψη όταν το πρωτοδοκίμασα, ήταν το κομψό και καλοδουλεμένο βαρέλι. Φρουτώδης μύτη με ώριμο ροδάκινο, αποξηραμένο ανανά, λάιμ, και νότες από δάφνη και γλυκόριζας στο πίσω μέρος. Στο στόμα είναι ελκυστικό και ζουμερό, με ζωηρή οξύτητα, γεμάτο σώμα, ισορροπία και μακρά επίγευση.
Ένα διαφορετικό Verdicchio που πρέπει να δοκιμάσετε.
Τρέχουσα σοδειά 2020

Φτάσαμε στο Λάτσιο για μια ιστορική ετικέτα
‘Latour a Civitella’ 2014 – 100% Grechetto – Παραγωγός Sergio Mottura
Το όνομα Latour in Civitella προέρχεται από το 1993, όταν ο Sergio Mottura, σε ένα εστιατόριο-βάρκα στο κανάλι του Βερολίνου, όπου δειπνούσε με μια ομάδα παραγωγών για να γιορτάσουν τα 80α γενέθλια του Robert Mondavi, έδωσε στους παρευρισκομένους να δοκιμάσουν το Grechetto του. Ανάμεσά τους ήταν και ο παραγωγός Louis Fabrice Latour, ο οποίος εντυπωσιάστηκε από την ποιότητα του κρασιού και πρότεινε την παλαίωσή του σε ξύλο, δωρίζοντας μερικά βαρέλια από την παραγωγή του και κυρίως τη σωρευμένη τεχνογνωσία, για την καλύτερη δυνατή αξιοποίησή τους.

Η χρονιά του 2014, δεν ήταν σίγουρα από τις καλύτερες στην Ιταλία, για αυτόν το λόγο και με εξέπληξε θετικά όταν το πρωτοδοκίμασα. Από τα ελάχιστα λευκά του 2014, που θα αγόραζα ξανά και ξανά.
Άφθονη μύτη με φαρμακευτικά βότανα, μέλι, ελαφρά μπαχαρικά, αλλά τα καλύτερα τα κρατάει για την πρώτη γουλιά. Γεμάτο σώμα, αλμυρό με πικάντικη γεύση βανίλιας που παρατείνεται στην μακρά επίγευση. Έχει πολλά χρόνια μπροστά του.
Εφόσον το καλοκαίρι πλησιάζει, ιδανικός σύντροφος για ρομαντικά δείπνα δίπλα στη θάλασσα, για να απολαύσετε την αυθεντικότητα μιας από τις πιο υποσχόμενες ποικιλίες αμπέλου στην ιταλική οινική σκηνή.
Θα δανειστώ τον χαρακτηρισμό του Carlo Macchi από το Winesurf «Μια ακούραστη χορεύτρια κλασσικού μπαλέτου»
Τρέχουσα χρονιά 2020

‘Luna Mater 2007 –  Παραγωγός  Fontana Candida

 H ετικέτα Luna Mater είναι ένα Frascati (σήμερα Superiore Riserva DOCG, μέχρι το 2011 ήταν DOC) και η πρώτη εσοδεία του ήταν το 2007. Γεννήθηκε στο οινοποιείο, Fontana Candida, που παράγει πάνω από 2.500.000 φιάλες και κυρίως Frascati, κατέχει περίπου το 40% της συνολικής παραγωγής της ονομασίας. Η ετικέτα Luna Mater, δεν ξεπερνάει τις 15.000 φιάλες, κάτι που δεν είναι τίποτα μπροστά στα νούμερα της εταιρείας.

Παράγεται κυρίως από Malvasia puntinata del Lazio,  στη συνέχεια Malvasia di Candia, ενώ εδώ και λίγα χρόνια έχουν μπει στο χαρμάνι μικρά ποσοστά Bombino Bianco και Greco. Κυκλοφορεί στην αγορά σχεδόν τρία χρόνια μετά τον τρύγο (τώρα υπάρχει η χρονιά του 2019) και αυτό, για ένα Frascati, είναι αναμφίβολα μια θαρραλέα και δύσκολη επιλογή.

Η χρονιά του 2007 που δοκίμασα δεν έχει περάσει από βαρέλι (μετά το 2010 γίνεται χρήση βαρελιού). Χρώμα χρυσοκίτρινο λαμπερό, στην μύτη συναντάμε αρχικά έντονες λουλουδένιες νότες, και στη συνέχεια ξηροί καρποί και φουντούκια.

Στο στόμα συναρπάζει όλους μας, δεν δείχνει απολύτως κανένα σημάδι ότι είναι ένα κρασί 16 ετών. Προσωπικά με εντυπωσίασε η φρεσκάδα του και η νοστιμιά. Σχεδόν μασιέται ενώ το αλμυρό του τελείωμα ολοκληρώνει την απίστευτη εμπειρία.

Η τιμή του όταν πρωτοκυκλοφόρησε κυμαίνονταν από 6 -10€ Σήμερα η τιμή του έχει υπερδιπλασιαστεί.

Τρέχουσα Σοδειά: 2019

DOC * (Ελεγχόμενη ονομασία προέλευσης)
DOCG * (Ελεγχόμενη και εγγυημένη ονομασία προέλευσης)

Χάρης Παπανδρέου

Λίγα λόγια για τον Χάρη

Σχεδόν 40 χρόνια στην Φλωρεντία, Οινολάτρης, Οινογράφος στο ιταλικό σάιτ www.winesurf.it με ειδικότητα στα ελληνικά κρασιά, διοργανωτής γευσιγνωσιών, στην Φλωρεντία, πάντα με θέμα τα ελληνικά κρασιά, “λατρεύω τις ακόλουθές ιταλικές ποικιλίες: Nebbiolo σε όλες τις μορφές του, Barbera D’Asti κυρίως αλλά δεν λέω ποτέ όχι σε μια καλή Barbera D’Alba, Aglianico, Sangiovese και κυρίως Chianti και Montalcino, Fiano di Avellino, Verdicchio, Greco di Tufo, Timorasso και τελευταία το Grignolino D’asti και τηνPellaverga”.