Για την Vina Ardnaza είχα ακούσει πολύ καλά λόγια πολύ πριν την δοκιμάσω και ίσως να είμαι λίγο προκατειλημμένος. Όλα ξεκίνησαν από τον φίλο μου τον Antonio, που είναι σοβαρός και προσηλωμένος στην ουσία οινόφιλος κάπου γύρω στο 2018. Επείδη ήξερε ότι μου αρέσει το καλό κρασί, μου είχε φέρει επιστρέφοντας από Μαδρίτη, να δοκιμάσω μια Vina Tondonia. Όταν την δοκίμασα μου φάνηκε πολύ δύσκολη και ότι χρειάζεται λίγο πιο εκπαιδευμένο ουρανίσκο για να την εκτιμήσει κάποιος. Συμφώνησε μαζί μου και μου είπε ότι θα έπρεπε να δοκιμάσω την Vina Ardanza που είναι η αγαπημένη του Rioja, αλλά δυστυχώς δεν την βρίσκει στην Ελλάδα. Θυμάμαι τότε να σημειώνω το όνομα Vina Ardanza στο κινητό μου για να μην το ξεχάσω και να μπορώ να το θυμηθώ εύκολα εάν χρειαστεί…
Ένα χρόνο αργότερα, όταν η cavacava, άνοιξε στα Μελίσσια πολύ κοντά στο σπίτι μου, είπα να κάνω μια βολτα για να δω περι τίνος πρόκειται. Μπαίνοντας στο χώρο, χαιρέτισα, και πήγα κατευθείαν στον κλειστό κλιματιζόμενο χώρο με τα κρασιά παλαίωσης. Εκεί που χάζευα τα παλαιωμένα Ξινόμαυρα, Σαντορίνες και τις ξένες ετικέτες, έπεσα πάνω στην Vina Ardanza. Ήταν η χρονιά του 2008 και αφού επιβεβαίωσα ότι ήταν το ίδιο κρασί με αυτό που είχα σημειώσει στο κινητό μου, το πήρα και έφυγα κατευθείαν σπίτι για δοκιμή.
Το κρασί ήταν φανταστικό. Είχε έντονα αρώματα, πολυπλοκότητα και στο στόμα τέτοια φινέτσα και ισορροπία που δεν είχε τύχει να συναντήσω μέχρι τότε. Δυστυχώς όμως όλα τα καλά πράγματα τελειώνουν και η συγκεκριμένη παρτίδα γρήγορα εξαντλήθηκε.
Η χρονιά του 2010, δεν άργησε να είναι διαθέσιμη και καθώς είναι σύμφωνα με το οινοποιείο μία από τις καλύτερες χρονιές για την Vina Ardanza είπα να κρατήσω μερικές σημειώσεις. Το κρασί έχει ήδη 10+ χρόνια στην πλάτη του αλλά ο φελλός ήτανε λες και μόλις έχει εμφιαλωθεί από το οινοποιείο. Χρώμα ελαφρύ γκρενά με ελαφρώς tawny τελείωμα . Στη μύτη πολύ κλεισούρα και βανίλια από το βάρελι που με έκανε να το αφήσω στην άκρη για 1 ωρίτσα . Μετά την μία ώρα η κλεισούρα υποχώρησε και έδωσε θέση στο εξελιγμένο κόκκινο και μαύρο φρούτο, στα λουλούδια και στο βαρέλι καθώς και νίξεις από γήινα αρώματα (δέρμα και ίσως βρεγμένη γη) αλλά σε χαμηλή ένταση. Όσο περνάει ο χρόνος το βαρέλι υποχωρεί και η φρουτώδης και ανθική πλευρά του βγαίνει στην επιφάνεια. Το αφήνω ακόμα 2 ωρίτσες στην άκρη γιατί το κρασί αλλάζει ώρα με την ώρα, και το φρούτο , η βοτανικότητα και τα λουλούδια είναι πλέον ξεκάθαρα και πλαισιωμένα από δέρμα και ελάχιστη βανίλια.
Το στόμα υπέροχο, στο στυλ του παλαιού κόσμου των κρασιών. Μέτριο σώμα με μπόλικο κόκκινο και μαύρο φρούτο το οποίο υποστηρίζεται άριστα από την οξύτητα η οποία δίνει φρεσκάδα και δεν ενοχλεί καθόλου. Οι τανίνες μέτριες +, κρύβονται πίσω από την οξύτητα και ισορροπούν στο γενικότερο σύνολο. Η επίγευση μακριά με κόκκινο φρούτο και διακριτική βανίλια. Ένα κρασί προορισμένο για να ταιριάξει τέλεια σε ένα μέτρια (-) ψημένο μοσχαρίσιο κρέας ή ένα ποιοτικό Jamon !
Η συνολική εντύπωση είναι ότι πρόκειται για ένα κρασί που βρίσκεται στις υψηλότερες ποιοτικά βαθμίδες. Είτε το μελετήσεις γευσιγνωστικά ή απλά το συνδυάσεις με κρέας η απόλαυση είναι εγγυημένη. Σίγουρα θέλει λίγο χρόνο ακόμα για να υποχωρήσει το βαρέλι (το ίδιο θα κάνει μια δίωρη μετάγγιση) και να αναπτύξει επιπλέον αρώματα παλαίωσης αλλά το στόμα έχει τέτοια υποδειγματική ισορροπία και οξύτητα να υποστηρίζει το φρούτο και την επίγευση, που δύσκολα θα μπορέσεις να το κρατήσεις στην κάβα και να μην το ανοίξεις. Στην τιμή του και σε αυτό το στυλ κρασιού δύσκολα βρίσκει κανείς ανταγωνιστή και δικαιολογεί απόλυτα το κόστος αγοράς του!
Εγώ κράτησα ακόμα ένα μπουκάλι στην άκρη, καθώς τα αποθέματα εξαντλούνται και λέω να το συμπεριλάβω σε μια τυφλή γευσιγνωσία πλαισιωμένο από πολύ καλές Νάουσσες όπως το Legacy του Μπουτάρη , μια παλιά σοδειά από την Ράμιστα του κυρ Γιάννη ή την Νάουσα του Διαμαντάκου! Εκτός και αν ξεμπερδέψουμε γρήγορα από τον κορωνοιό και ο Αντώνης οργανώσει κάποια βραδιά με τις υπέροχες Rioja του cavacava !!
Χρήστος Ηλιόπουλος
Οινόφιλος